An oradinary day in Rome

22 januari, 2015.

Wat is het leven van een au pair toch fijn. Veel vrije tijd, en waar kan je die nou beter besteden dan in Rome? Juist! Dus dat heb ik dan ook vandaag gedaan.

Vanochtend eerst afgesproken met Albi. Zij is een schotse van New Castle, en een ontzettend aardige meid. We hadden afgesproken voor het Pantheon om vanuit daaruit naar een italiaanse school te lopen. Zij boden namelijk een excursie naar Pompei aan, voor slechts 30 euro. Spot goedkoop dus! Wanneer krijg je nou weer z'n kans?

Een ander au pair meisje, had daarover een oproep geplaatst op facebook. We zijn dan ook meteen een kijkje gaan nemen en hebben tickets voor onszelf en Caroline geregeld. Het kostte even wat moeite, zeker omdat niemand in het gebouw ook maar een woord Engels sprak. Zo dachten de dames achter de receptie dan ook dat wij ons wilden inschrijven voor Italiaanse lessen. Maar hoe zeg je dan beleefd dat je enkel geinteresseerd bent in de excursie naar Pompei en verder niks?

Na een hoop gebaren met handen en voeten konden we eindelijk duidelijk maken waar het ons om ging. Gelukkig waren er nog 3 plaatsen vrij, en konden we dan ook ons geluk niet op. Wat wil je nog meer?!

We zijn inmiddels maar verder gelopen naar een van mijn favoriete restaurantjes, waar je een uitgebreid lunch menu voor 7,50 euro kunt scoren. Nog vrolijk kwebbelend napratend over wat ons binnenkort te wachten staat! Na een korte lunch en een kopje koffie, besloten we om een museum te bezoeken. Laten we ten slotte toch maar eens proberen om onzedag nuttig te besteden, ipv alleen maar te eten in het prachtige Rome. Ten slotte zijn ook enkele musea in Rome gratis! En als echte Nederlander heb je natuurlijk een zwak voor alles dat gratis is, dus waarom zou je er dan geen gebruik van maken?
Dus dat hebben we dan ook gedaan! We hebben het Hans Christiaan Andersen museum bezocht, deze was in de buurt van piazza del Popolo. En na niet al te lang zoeken zijn we er dan ook rustig naar binnen gewandeld.

Het museum was totaal anders, dan wat ik verwacht had! Het museum was aan Andersen gewijd, maar dan aan zijn sculpturen. Ofwel al zijn standbeelden. De kamers stonden vol met deze standbeelden, en ik mijn optiek kwamen niet alle stukken tot hun recht. Puur door het feit dat er nog heel wat te verbeteren was in de aankleding.

Voorheen kende ik Andersen enkel als een schrijver van bekende sprookjes. Grappig is ook om te vermelden, dat ik onlangs een verhalenbunden van hem in het Engels heb gekocht. Ik kan dan ook verwacht dat zijn beelden dan ook zijn sprookjes zouden vertegenwoordig. Maar dat was zeker niet het geval! Het waren typische klassieke beelden, waarbij een enkel beeld niet naakt was.

Albi vertelde me nog dat in die tijd, kleine penissen in de mode waren, met het oog op het feit dat mannen dan beter in staat om te presteren bij sportaangelegenheden. Zo zie je maar weer dat het ideaal beeld van het menselijk lichaam continu verandert.

Een ander interessant weetje, is het feit dat Andersen kennelijk in Rome is overleden. Daar had ik absoluut geen weet van. Nu vraag ik me dan ook af, zou hij dan ook in Rome begraven liggen? Klinkt aannemlijk, want waarom zou je de moeite nemen om een lijk helemaal naar Noorwegen te verplaatsen. En zeker in die tijd zal dat niet makkelijk zijn geweest...

Maar tot zover het museum. Althans dat dachtwen we! Het museum inkomen kost je geen enkele moeite. Maar eruit komen is toch een geheel ander verhaal. We kregen de deur niet open, en hebben op allerlei manier aan de deur staan trekken, maar geheel zonder succes. Wat kun je je dan ongelukkig en stomzinnig voelen! Ook de vrouw achter was te druk met telefoneren om ook maar onze stommiteit op te merken. Na ongeveer z'n kleine 5 a 10 minuten merkte zij ons pas op. Trok een van haar wenkbrauwen op, en maakte het gebaar waarmee de deur open ging! Hoe stom kun je zijn?
Nadat we weet veilig buiten stonden, hebben Albi en ik nog even heerlijk door Rome gewandeld. Albi is een meisje, waar je makkelijk tegen aan kunt praten waarbij de gesprekken zowel luchtig als diepzinnig kunnen zijn. Ondertussen hebben we nog allerlei plannen gemaakt van dingen die we kunnen doen in Rome. Zoals aan kookworkshop, een wijnproeverij, schaatsen, Napels bezoeken, en ga zo maar door...

We zijn nog een pos rond het gebied van de trevifontein blijven rondlopen. Ik wilde namelijk aan Albi laten zien waar we leuk zouden kunne lunchen met de rest van de meiden. Ook hebben we de stoute schoenen aangetrokken, en zijn we bij een ideallisch wijnbarretje naar binnen gelopen met de vraag of zij ook wijnproeverijen voor een groep van zn 10 pers. Organiseren. Dit was geen enkel probleem en we zouden prima wat kunnen regelen. We zijn maar niet over de kosten begonnen en laten ons wat dat betreft wel verrassen in de nabije toekomst.

Tot zover een mooie dag, waarbij nog veel in het verschiet ligt.