Je suis Charlie - Sono Charlie - Ik ben Charlie -

11 januari 2015

Afgelopen donderdag weer teruggekomen na een relaxte vakantie thuis. En weer eens van ouds ' gezellig' kerst en oud en nieuw gevierd. Het viel dan ook niet mee om weer terug te keren en de traantjes hebben dan ook dusdanig gevloeid.

Ook nog veel stress gehad aangezien de vlucht was vertraagd, het uren leek te duren voordat de koffers er eindelijk waren en dan ook nog eens op een stomme rotbus wachten om in het centrum te komen, om vervolgens vanuit daar naar huis te moeten lopen.Nog even de angst gehad, doordat ik pas zo laat arriveerde dat ze deur niet voor mij open zouden doen en omdat ik geen sleutel n opgeladen telefoon bij de hand had heb ik hem behoorlijkgeknepen. Gelukkig heb ik mij voor niets zorgen gemaakt en kon ik zonder problemen na een keertje aanbellen binnen komen.

Toch is het altijd weer raar om bij je gastgezin terug te komen. In een soort van zin voelde het weer een beetje onwennig. Hoewel iedereen ontzettend opgetogen was dat je er weer bent. Je merkt gewoon dat je weer in het begin een beetje onzeker door het huis wandelt. Wat dan ook een paar weekjes vakantie met je kunnen doen!

Vandaag voor het eerst er weer eens echt lekker op uit geweest. De dagen daarvoor constant met agata doorgebracht en niet echt vrije tijd gehad. Het voelde dan ook goed om zondag ochtend lekker vroeg de deur uit te stappen en pas weer laat terug te keren. Wel had ik in het begin moeite met bedenken wat ik zoal kon gaan doen. Nadat je zoal een paar maanden in rome geleefd hebt sta je niet meer echt paf van het colosseum.

Gelukkig om facebook een oproep in de au pair community gedaan en meteen reacties gehad voor een meeting bij de burger king at piazze del popolo. Nog even twijfels gehad of ik wel zogaan, aangezien je telkens weer opnieuw bezig bent met het opbouwen van nieuwe vriendschappen. Deze vraag ook veel tijd, energie en geld. Maar het was het zeker waard!

Veel nieuwe verschillende meisjes ontmoet en allemaal waren ze engelstalig. Voelde me een grote loser wat bertreft mijn engels. Maar dat mocht de pret niet drukken. Iedereen had zo zijn eigen verhaal en over het algemeen leken deze meiden allemal tevreden met hun gastgezin. Na een lange wandeling door rome waarbij we het pantheon hebben bezocht, het colosseum en tussendoor ook nog het eea hebben gegeten en gedronken zijn we doorgelopen naar de franse ambassade. Waar geprotesteerd werd voor het tijdschrift Charlie. Er waren aardig wat mensen op de been en voor het gebouw lagen pennen en bloemen. Zelf ook nog even het condeolance register getekend en ondertussen gewacht op wat dat komen ging. Je kunt zeggen dat wat je wilt, maar we blijven en italie en ook hier begon alles weer eens veels te laat. Ik moet ook eerlijksheidshalve erkennen dat ik een beetje teleurgesteld was over de gang van zaken. hEt enige wat er gebeurde was, was dat de vlag half stok werd gehanhen en het volkslied werd gezongen, en dat was het dan. Ik kan toch op zijn minst een toespraak verwacht... Maar goed, toch was het even een mooi gezicht hoeveel mensenbij elkaar gekomen waren om hun respect te tonen, en dat is wat telt. Vervolgens nog met een groepje meiden een tiramisu in een restaurantje opgesmikkeld en mijn zondag was prima Nieuwe vrienden gemaakt en bij een klein stukje historie aanwezig geweest, wat wil een mens nog meer?