Tivoli

25 januari, Tivoli.

Eindelijk! Dit mag dan raar klinken, maar het voelde zo goed om eventjes weg uit Rome te zijn. Een nieuwe plek te ontdekken, en dit zal dan het begin worden van vele!

Tivoli een klein historisch/middeleeuws stadje. Er wonen daar z'n 54000 inwoners en werd daar door de Romeinen als en buitenverblijf beschouwt om de drukte van Rome even te kunnen ontduiken. Dit gold natuurlijk alleen voor de welgestelden, waarbij iedere villa zijn eigen verhaal heeft.

Kortom deze plek leek ons veelbelovend. Maar er gaat natuurlijk altijd wel iets mis, voordat je plaats van bestemming bereikt. En zo dus ook vandaag.

Abi en ik, hadden een dag van te voren de treinkaartjes voor Tivoli al gekocht. Want de kans bestond dan anders de tickets misschien duurder uitzouden vallen, vandaar. En als je dus een retourtje voor 5,20 kunt boeken, waarom zou je dan meer betalen? Ik blijf ten slotte een Nederlandse!
Alleen een nadeel was, was dat het voor ons niet geheel duidelijk was, waar we nou precies de trein van moesten nemen. Kennelijk vertrok de trein naar Tivoli, niet vanaf Termini (Rome Centraal). Maar waar dan wel?

Ik dacht met mijn slimme hoofdje dat wel evetjes te weten! We moeten gewoon de metro naar Piramide pakken, en van daaruit gaan ook treinen. Zo was ik namelijk ook al verschillende keren naar het strand gegaan...

Helaas bleek dat niet helemaal te kloppen! Met als gevolg, dat we haastig weer in de metro trapten om dit keer wel naar het juiste station af te reizen.

Op termini hadden we s' ochtends vroeg afgesproken en terwijl Abi en ik op Catrina aan het wachten waren, leek het ons verstandig om alvast bij een conducteur naar het een en ander te gaan informeren. Zo waren we er ook achter gekomen dat er geen trein vanaf termini reed, en had de conducteur ons een tijdstip opgeschreven, wanneer de eerste trein zou vertrekken: 10.33.

Hoe dan ook, toen wij eindelijk op Rome Tibutina aankwamen was het al 10.30! Dat halen we nooit! Althans dat dachten we! Laten we het toch maar proberen, ten slotte zijn Italianen nooit op tijd! We hebben dan ook heel Tirburtina afgerend. En geloof me, dat station is gigantisch, maar helemaal als je niet weet waar je het zoeken moet. Daarnaast leek het station nog erg nieuw, of ze zijn misschien bezig om het een en ander te restaureren. Het feit blijft, de bordjes klopten niet en zaaiden alleen maar meer verwarring.

Toch kwamen we uiteindelijk op een perron aangerend waar nog inderdaad een trein stond met conducteur. Eerst maar even in ons beste Italiaans gecontroleerd of dit de juiste trein was, je weet ten slotte maar nooit. Niet dat we er een groot probleem zouden hebben gehad om ergens in Milaan te eindigen, maar kan een beetje lastig worden met de Tickets!

Hoe opgelucht waren we dan ook, dat we eindelijk in de juiste trein zaten. Op tijd en verder zonder enige obstakels. We zate ook vrolijk kwebbelend over van alles en nog wat te praten toen de conducteur onze tickets kwam controleren. De man keek naar onze tickets en begon uiteindelijk een uitgebreide monoloog in het Italiaans te houden. Met verbaasde blikken hebben we elkaar aangekeken. Waar heeft die vent het in godsnaam over? We zitten toch in de juiste trein? We hebben onze tickets zelfs nog aan die man laten zien toen we trein instapten.

Wat bleek, we hadden onze tickets moeten afstempelen. Zodat er een datum op staat aangezien er op de tickets zelf geen datum staat en ze bruikbaar zijn tot ergens in maart. Normaal gesproken zou je dat z'n 50 euro kosten. Dat was dan ook even slikken. 50 euro? Hij maakt vast een grapje? Wij zijn ten slotte ook maar een paar stomme toeristen, en we hadden hem de tickets nog laten zien toen we op de trein stapten. Veel konden we natuurlijk ook niet doen, het was nu eenmaal zijn woord tegen het onze. Lastig was wel, dat we alleen niet zo 123 50 euro zak hadden. De conducteur pakte dan ook een van de tickets en liep ermee weg. Ondertussen zaten wij te kijken of we al bijna in Tivoli waren. Wat als we in Tivoli waren en de conducteur nog niet terug was met onze ticket? Geen boete, en we hadden andere tickets voor de terugreis. Helaas kwam hij vlak voor onze eindbestemming toch nog de wagon binnen wandelen. Gelukkig viel de boete mee. 5 euro in totaal, eerst had hij ons allemaal 5 euro willen laten betalen, maar hij veranderde van gedachte. Opgelucht hebben we dan ook maar hem snel 5 euro in de hand gedrukt en beloofd dat we op de terugweg onze tickets zouden afstempelen.

Eindelijk konden we dan ook van Tivoli genieten en het een ander gaan bekijken. Het weer viel mee. Het was bewolt, maar gelukkig geen regen. Het enige wat tegenviel was de wind. Die zorgde voor een bittere kou. We zijn dan ook maar snel het ' centrum' binnengelopen op zoek naar een barretje voor een koffie. Om nog even op te warmen. De stad leek aardig verlaten en behoorlijk stil. Waren we te vroeg? Komt dit doordat het zondag is? Hoe dan ook, een koffie bar was uiteindelijk wel te vinden. Cappuccino en een stukje gebak, wat wil een mens nog meer?

Na dat we verzadigd waren, zijn we de stad verder gaan verkennen. Een klein lieflijk stadje met een schattig kasteeltje en adembenemede uitzichten.We hebben dan ook uitgebreid wat foto's genomen. Nog even geprobeerd om het kasteel te bezoeken, maar deze was helaas niet geopend. Doordat het januari is, zijn vrijwel bijna alle toeristische attracties gesloten. Dit was dan ook een bittere pil, maar ook tegelijkertijd een excuus om nog eens terug te komen. In ieder geval weten we nu waar we wezen moeten, en wat er zoal te zien is.

Gelukkig was villa d' este wel geopend. Een historische villa met een bijzonder mooie tuin. Deze staat dan ook op de werelderfgoedlijst van Unesco. Dar hoort deze dan ook zeker thuis. Ook goed, om erbij te vertellen dat als je europess bent, je bijna overal wel korting op de entreekaartjes krijgt. Dus hier ook! We hebben hier dan ook veel foto's genomen, en van de tuin genoten. Lekker gewandeld, maar gelukkig niet bij elk bordje stilgestaan. Wat van mij zeker ook niet hoeft!

Natuurlijk zeggen de foto's veel meer dan wat dan ook. Het enige wat ik eraan toe kan voegen, is dat het een bezoek dubbel en dwars waard was. Er was volop stromend water aanwezig, en deze tuin had dan ook een rustgevend werking op je. Een strakke klassieke tuin, met mooie standbeelden en fonteinen.

Na daar een poosje te hebben rondgestruind, waren we inmiddels wel aan een lunch toe! Nadat we allemaal ons broodje/panini ophadden, ontdekten we dat de gastouders van Abi ook in dit restaurant zaten! Wat een toeval! We wisten wel dat Abi haar gastfamilie in Tivoli zouden zijn, maar we hadden er geen rekening mee gehouden dat we ze in hetzelfde restaurantje zouden aantreffen. Na de gebruikelijk hallo's en hoe gaat het's zijn we maar gauw weer verder gegaan.

Ondertussen was het stadje al een stuk levendiger geworden! Er leek wel een stoort festival of feestdag gaande te zijn. A la carneval. Alle kinderen waren we verkleed, en overal lag er confetti. Straatventers probeerden hun goederen te verkopen, en het bruistte het er van de gezelligheid. Maar wat kun je zoal nog meer ontdekken? We hadden onze zinnen op de villa Gregorio gezet. Helaas bleek deze ook gesloten te zijn. Wel hadden we opgemerkt, toen we foto van een wat verdere afstand namen. Dat er een restaurantje vlak naast/onder een mooie tempel zat. Waren vragen we dan niet of we even door het restaurant mogen lopen om een foto te nemen?

Dit leek in eerste instantie een goed idee. Totdat we zagen, hoe de gasten daarbinnen gekleed waren. Iedereen zag er elegant en verzorgd. Niet zo gek natuurlijk, want het bleek een restaurant met Michelinsterren te zijn! Zoiets verwacht je toch niet in een klein stadje als Tivoli aan te treffen? We hebben dan maar ook meteen rechtsomkeer gemaakt en zijn verder door het stadje gelopen en uiteindelijk met de trein terug naar rome gegaan.