Vaticaanmuseum en de Sixtijnse Kapel - Reisverslag uit Rome, Italië van Jacqueline Vegte - WaarBenJij.nu Vaticaanmuseum en de Sixtijnse Kapel - Reisverslag uit Rome, Italië van Jacqueline Vegte - WaarBenJij.nu

Vaticaanmuseum en de Sixtijnse Kapel

Door: Jacqueline van der Vegte

Blijf op de hoogte en volg Jacqueline

03 December 2014 | Italië, Rome

30 November 2014, Rome/Vaticaan

Het mooie aan Rome op de laatste zondag van de maand, is het feit dat bepaalde musea gratis zijn! Iets waar wij als Nederlanders natuurlijk wel oren naar hebben! Zo ook het Vaticaan!

Ik was dan ook vroeg opgestaan om samen met hanna om samen met Hanna gratis en voor niks het Vaticaan te bezoeken, en belachelijk lange wachtrijen te vermijden. We hadden om stipt 8 uur op het sT Pietersplein afgesproken om vervolgens samen naar de ingang van het museum te wandelen. Tot onze grote schrik was er al een ontzettend lange rij. Hongerig(omdat ik nog niet ontbeten had ivm de vroegte) en een lange wachtwij, dat beloofde niet al te veel goeds. Waar kwamen al die mensen vandaan? Je zou toch zeggen dat er niet veel toeristen in Rome te vinden zijn, rond deze tijd van het jaar? Ik kan me dan ook niet voorstellen hoe het moet zijn gedurende de zomermaanden?! Wij waren zelfs een uur te vroeg (het museum opent om 0900)en honderden mensen stonden al voor ons in de rij. Ik ben benieuwd hoe vroeg de eerste bezoeker al in de rij stond, dat kan ten slotte niet lovend zijn geweest aangezien wij nadat het museum was geopend slechts 30 min in de rij hebben gestaan. Natuurlijk is het een ander verhaal op een zondag wanneer alles gratis is, en er geen tickets verkocht noch gecontroleerd moeten worden. We waren dan ook binnen enkele minuten binnen. Toch waren de wachttijden voor een oudere dame achter ons in de rij van een te lange duur. Ze zakte in mekaar, en even was ik in de veronderstelling dat vandaag aan haar neus voorbij zou gaan. Maar tot mijn groote verrassing wist haar familie precies wat ze moesten doen om haar gerust te stellen en haar weer op te lappen. Het had bijna iets vanzelfsprekends, hoe vreemd dat ook mag klinken.Hanna en ik hebben ons daar dan ook over verbaasd.

Het vaticaanmuseum is het grootste museum ter wereld, en daar is dan ook geen woord aan gelogen. Ik had geen flauw benul hoe groot het zou zijn, maar om mijzelf in een woord uit te drukken, het is GIGANTISCH. Bij binnenkomst heb je gewoonweg geen idee waar je naar toe moet. Waar zal ik als eerste heen gaan? Daarbij komt dat je eenvoudig gewoon niet de tijd en de energie hebt om alles in een keer te kunnen zien. Wij zijn begonnen met het kijken naar schilderijen van begin weg de 12e eeuw tot en met de 18e. Grappig om te zien hoeveel bekende schilderijen aan bod kwamen. Beelden die mij nog in het geheugen geschrift staan van de o zoo leuke kunstgeschiedenis lessen, die me toen geen moer interesseerden. Wat tijd al niet met je kan doen!

Hanna was erg gestresst om zo snel mogelijk bij de Sixtijnse kapel te kunnen komen, omdat het museum al om 1400 ging sluiten. We hebben danook maar de borden gevolgd naar de sixtijnse kapel. Grappig om te vermelden is, is dat er twee manieren waren om daar te komen. Een korte weg en een lange weg. Wij besloten om de korte weg te nemen, achteraf gezien een goede beslissing aangezien het ons ruim 2 uur gekost heeft om daar te komen. Hoe lang zou de lange weg hebben geduurd?
Gedurende deze 2 uur werden wij door verschillende kapels en zelfs de Appartementen van de borgia paus heengevoerd, en ohja ook nog schilderijen van dali en van Gogh zijn voorbij gekomen. Kortiom, te veel om te noemen. Naar mijn beleving is dit museum dan ook veels te groot, wat dan ook alle kunst te niet doet aangezien de bewonderaar niet in staat is omalles tot zich te nemen.

Maar goed na vele trappen en treden waren we dan toch eindelijk bij de Sixtijnse Kapel aanbeland, het hoogtepunt. Ik heb nog nooit zoveel lastan mijn nek gehad. Je blijft maar om hoog kijken naar het plafond. Nicolo, had mij nog zijn verrekijker meegegeven, om zo elk detail te kunnen bewonderen. Het enige storende aan dit mooie moment was het feit dat er continu werd om geroepen: Silence please! No Picture, No Photo, No video! SSSTTTTTTTTTTT! Het voelde bijna alsof ik weer terug op school was, en nog nooit heb ik zo graag een regel willen breken! Helaas heb ik geen foto gemaakt, het is ten slotte een heige plek waar je respect voor moet tonen zelfs als heidene.

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Italië, Rome

Mijn eerste reis

Recente Reisverslagen:

05 Maart 2015

Via appia antica

24 Februari 2015

udienza generale di sua santità Francesco

03 Februari 2015

Historical Museum of Liberation

03 Februari 2015

Paleis van Caserta

02 Februari 2015

Pompeï
Jacqueline

Au pair in Rome

Actief sinds 10 Sept. 2014
Verslag gelezen: 220
Totaal aantal bezoekers 3952

Voorgaande reizen:

10 September 2014 - 31 December 2014

Mijn eerste reis

Landen bezocht: