Via appia antica

15 Februari, Rome

Eindelijk! Het zonnetje scheen, en in de middag gingen we dan gezellig met zijn viertjes naar via Appia antica. Iets wat ik al een poos op mijn verlanglijstje had staan, en in vele reisgidsen stond als iets dat zeker de moeite waard is. En ik kan je garanderen, dat is ook gewoon zo!

Abi Hannah en ik moesten heel eventjes op Catrina wachten, onder het genot van een cappuccino, maar uiteindelijk konden we dan ook de metro en de bus naar Via Appia Antica nemen.

Via appia Antica. De weg van Appiuss, is een van de oudste Romeinse wegen, en is van onschatbere waarde voor Rome geweest. Deze weg liep oorspronkelijk van Rome tot Brindisi. Voor degene onder ons die, net als ik, niet echt iets met topografie hebben, dat ligt in het zuiden van Italie. In het hakje van de laars...
De aanlegging van deze weg werd in 312 v. Chr. Begonnen onder iniatief van Appius Claudius Caecus, waar uiteraard later de weg naar vernoemd werd. Hoe orgineel. De weg werd oorspronkelijk aangelegd ten tijde van de Tweede Samnistische oorlog, om zo troepen sneller te kunnen verplaatsen. Later kreeg het uiteraard ook economische belangen, en heeft het bijgedragen aan de bloeitijd van Rome.

De weg kent ook wel de bijnaam koningin der wegen, of dit vanwege de schoonheid van het landschap is of vanwege het belang van de weg, laten we wel even in het midden.

Een ander interessant detail. Domine quo Vadis. Ofwel, aan deze staat een kerk, waar (volgens de legende) Petrus een ontmoeting had met Jezus. Petrus vraagt aan Jezus waar hij naartoe gaat. ' Naar Rome, om opnieuw gekruisigd te worden' luidde het antwoord. Hierop besloot Petrus om terug te keren naar Rome, en werd hij daar vervolgens op zijn kop gekruisigd.
De kerk claimt dat zij de voetafdrukken van Jezus in bezit te hebben.

Na dit alles gelezen en gehoord te hebben, sprak er al behoorlijk wat tot mijn verbeelding. Daar aangekomen heb ik dan ook eventjes het wauw-moment ervaren. Het leek namelijk of de tijd daar had stilgestaan. Of althans, dat ik mij in een andere tijd bevond. Het idee dat je op nog geen 3 km van Rome zit, klinkt dan ook hooguit belachelijk. We hebben er dan ook heerlijk gewandeld, en als toeristen betaamt veel foto's genomen. De kerk, met de voetafdrukken van Jezus konden we niet vinden. Wat zijn we toch een sukkels. Ook doordat we daar in februari waren, was bijna alles nagenoeg dicht.

Kortom genoeg redenen omdaar nog eens een keertje terug te komen. We namen dan ook voor om dat zeker nog eens te doen. Fietsen te huren, en aan de kant van de weg te gaan picknicken. Mits het mooi weer is! We hebben namelijks nog genoeg te onderzoeken (catacombes, ruines, en andere grafmonumenten). Zeker ook omdat, in de Romeinse tijd, de doden buiten de stad werden begraven, en hoe dichter je bij de stad lag, des te belangrijker en welgestelder je was.

Uiteindelijk rond een uurtje of vijf hadden we het wel gezien. En het zoeken van een bus leek op het eerste gezicht niet bepaald makkelijk! Ook was er (nadat de appia bijna onopgemerkt was overgegaan in een doodnormale, drukke autoweg) geen stoep. De auto's raasden ons dan ook aan alle kanten voorbij, druk toeterend. Nog even de schrik van mn leven gehad, nadat we op een dode kat stuitten. We waren dan ook erg opgelucht, toen we de busstop naar huis hadden gevonden.

Thuis aangekomende heb ik nog een documentaire op youtube gekeken. Grappig dingen om te weten, is dat deze weg appius zijn levenswerk was. Zelfs nadat hij blind was geworden, zag hij nog toe op de bouw, en liep hij met blote voeten over de weg om te controleren of alle stenen perfect op elkaar aansloten
Ook had deze weg behoorlijk behoorlijk wat impact. Zo was deze weg in tijden van vrede, de manier om het leger bezig te houden, en te voorkomen dat deze in opstand zou komen. Ook werkten niet alleen slaven maar ook mensen uit de lagere klasses, schouder aan schouder met de slaven. Wat behoorlijk wat werk was, en met veel precisie werd gedaan. Zeker omdat alle steenblokken met de hand passend werden gemaakt, vanwege het dat de romeinen tot dan toe nog niet over geavanceerde werktuigen beschikten. Dat maakt hun werk des te bewonderenswaardiger!

Ook is het dankzij, deze weg dat vele wachtposten aan de zijkanten werden gebouwd, die later uitgroeiden tot steden. Steden die vandaag de dag zelfs nog van betekenis zijn. Zo is bijvoorbeeld Wenen uiteindelijk ontstaan.

Ik voel me dan ook weer een ervaring rijker, en ook aan kennis kom ik niet te kort! Wat is het toch simpelweg genieten in Rome!