Castel San Angelo
Door: Jacqueline van der Vegte
Blijf op de hoogte en volg Jacqueline
16 November 2014 | Italië, Rome
Afgelopen donderdag (13 November)
Castel San Angelo bezocht! Eigenlijk hadden Becca (Amerikaanse Au pair) en ik al voorgenomen om het die dag ervoor te bezoeken, maar omwille van het weer het niet zo 123 weten waar mijn busabonnement is en het feit dat we niet eens zoveel tijd meer over hadden nadat ik naar mijn Engelse les was geweest besloten we maar om het een dag later te doen, wat het dubbeldriedwars waar was!
De zon scheen en het uitzicht was adembenemend. Eerst even wat feitjes over Castel San Angelo, ten slotte is het leuk om er iets van te onthouden. Wat ik van te voren al wist, was dat het een oud verdedigingswerk was. Een plek die met het vaticaan verbonden is. Op het moment dat er een oorlog uitbrak, of iets als de pest, had de paus de mogelijkheid om via een brug naar Castel San Angelo te rennen en daar zijn toevlucht te zoeken. Iets wat ik vrij vermakelijk vind, ik kan me meteen voorstellen dat de paus vanuit het Vaticaan over deze lange rug begint te rennen zo snel als hij kan in zijn lange witte gewaad!
Maar wat ik nog niet wist, is dat het een voormalige graftombe/mauseleum was waar keizer Hadrian en zijn vrouw begraven lagen, en waar de schatkamer van de paus moet zijn geweest. Een ander leuk verhaal is, thank god er is iets als wikipedia, is dat rond 500/600 na Christus de paus ronddwaalde door Rome en smeekte God dat hij een einde zou maken aan de pestepidemie. En op dat moment werd zijn gebed verhoord, aartengel Michael streek neer op het mauseleum en stak zijn zwaard in zijn schede, met als teken dat zijn gebed verhoord was. Vanaf dat moment is er een groot stanbeeld van Aartsengel Michael op het mauseleum gevestigd.
Maar genoeg info, het enige wat ik daarbij nog kan vermelden is, is dat het gewoonweg een imposant werk is, met bijzonder mooie uitzichten als je eenmaal op de verdedigingsmuren wandels (ohja het is ook nog gebruikt als een verdedigingslinie voor de stad Rome omwille van de gunstige en strategische ligging ten opzichte van Rome).
Maar goed ik had met Becca om 12 uur afgesproken voor dit indrukwekkend werk. Helaas omwille van de bussen (waarom zijn het toch altijd die bussen) arriveerde Becca aanzienlijk later dan gepland. En wat nog genanter was, was het feit dat ik van te voren niet wist dat een oud collega van Becca (die hier een paar dagen is, als tourist) met ons mee zou komen. Ik werd dan ook uiteindlijk na 20 min gebeld, met de medeling om naar een wat ouder vrouwtje te zoeken met een bril en extreem krullend haar. Gelukkig stond die maar op 5 m afstand! Elizabeth, een beetje een imposant karakter, als ik haar zo mag omschrijven. Gelukkig had Becca mij al aan de telefoon gewaarschuwd, dat ze een beetje apart is. Wat het zoeken natuurlijk een stuk eenvoudiger maakte. Een lief vrouwtje, maar tijdens ons korte gesprek voordat Becca arriveerde, heb ik bijna geen woord verstaan van wat ze zei! Ze scheen erg van scheikunde en natuurkunde rte houden, en zodra ik ook maar een woord daarover hoor, haak ik af. Hopelijk heeft ze het niet gemerkt, maar halverwege haar verhaal onderbrak ik haar om over een ander meer luchtig onderwerp te beginnen iets wat naar mijn idee meer gebruikelijk is, als je elkaar ten slotte net 2 min kent. Wat ik wel meteen van haar wist, is dat ik niet te veel naar haar werk moet vragen, iets wat ik dan ook voor de rest van de tour heb vermeden.
In totaal hebben we hierruim 2 uur rondgelopen, en ons prima vermakt. Mooie foto's genomen, die voornamelijk allemaal van het Vaticaan waren. Ikweet niet wat het was, maar het trekt je gewoon. Die koepel, waarvan, hedendaags nog steeds niemand weet hoe men het toenertijd voor elkaar gekregen heeft om deze koepel te bouweneen bijzonder mysterie.
Aan het einde van de tour, hoorde ik van becca, dat zij en Elizabeth op zaterdag naar het vaticaan zouden gaan. Een speciale conferentie voor doctoren in aanwezigheid van de Paus! Ik heb mij nog nooit zo jaloers gevoeld, wat hoe vaak in je leven krijg je ten slotte de kans om de paus aan te gapen, wie weet zijn hand te schudden of een foto van hem te maken??? Gelukkig hoorde ik van Elizabeth dat ze niet in staat was om mee te komen, aangezien dit evenement de hele dag zou duren, en ze hier in rome ten slotte maar voor een paar dagen was, en ze zxoen ze zoveel mogelijk in zo weinig tijd wilde zien! En natuurlijk was ik de volgende gelukkige die de uitnodiging van Becca an harte aannam, ik heb mij van mijn leven lang nog nooit zo opgewonden gevoeld. Hoewel, ik total niet religieus ben, is het toch iets wat zelfs wij heidenen, als speciaal kunnen ervaren. De paus vertegenwoordigd een geloof met zijn body en soul, en heeft behoorlijik wat macht en aanzien in de wereld. Met een tevreden ghrijns keerde ik dan ook naar huis, vol spanning voor dat wat nog komen ging!
Castel San Angelo bezocht! Eigenlijk hadden Becca (Amerikaanse Au pair) en ik al voorgenomen om het die dag ervoor te bezoeken, maar omwille van het weer het niet zo 123 weten waar mijn busabonnement is en het feit dat we niet eens zoveel tijd meer over hadden nadat ik naar mijn Engelse les was geweest besloten we maar om het een dag later te doen, wat het dubbeldriedwars waar was!
De zon scheen en het uitzicht was adembenemend. Eerst even wat feitjes over Castel San Angelo, ten slotte is het leuk om er iets van te onthouden. Wat ik van te voren al wist, was dat het een oud verdedigingswerk was. Een plek die met het vaticaan verbonden is. Op het moment dat er een oorlog uitbrak, of iets als de pest, had de paus de mogelijkheid om via een brug naar Castel San Angelo te rennen en daar zijn toevlucht te zoeken. Iets wat ik vrij vermakelijk vind, ik kan me meteen voorstellen dat de paus vanuit het Vaticaan over deze lange rug begint te rennen zo snel als hij kan in zijn lange witte gewaad!
Maar wat ik nog niet wist, is dat het een voormalige graftombe/mauseleum was waar keizer Hadrian en zijn vrouw begraven lagen, en waar de schatkamer van de paus moet zijn geweest. Een ander leuk verhaal is, thank god er is iets als wikipedia, is dat rond 500/600 na Christus de paus ronddwaalde door Rome en smeekte God dat hij een einde zou maken aan de pestepidemie. En op dat moment werd zijn gebed verhoord, aartengel Michael streek neer op het mauseleum en stak zijn zwaard in zijn schede, met als teken dat zijn gebed verhoord was. Vanaf dat moment is er een groot stanbeeld van Aartsengel Michael op het mauseleum gevestigd.
Maar genoeg info, het enige wat ik daarbij nog kan vermelden is, is dat het gewoonweg een imposant werk is, met bijzonder mooie uitzichten als je eenmaal op de verdedigingsmuren wandels (ohja het is ook nog gebruikt als een verdedigingslinie voor de stad Rome omwille van de gunstige en strategische ligging ten opzichte van Rome).
Maar goed ik had met Becca om 12 uur afgesproken voor dit indrukwekkend werk. Helaas omwille van de bussen (waarom zijn het toch altijd die bussen) arriveerde Becca aanzienlijk later dan gepland. En wat nog genanter was, was het feit dat ik van te voren niet wist dat een oud collega van Becca (die hier een paar dagen is, als tourist) met ons mee zou komen. Ik werd dan ook uiteindlijk na 20 min gebeld, met de medeling om naar een wat ouder vrouwtje te zoeken met een bril en extreem krullend haar. Gelukkig stond die maar op 5 m afstand! Elizabeth, een beetje een imposant karakter, als ik haar zo mag omschrijven. Gelukkig had Becca mij al aan de telefoon gewaarschuwd, dat ze een beetje apart is. Wat het zoeken natuurlijk een stuk eenvoudiger maakte. Een lief vrouwtje, maar tijdens ons korte gesprek voordat Becca arriveerde, heb ik bijna geen woord verstaan van wat ze zei! Ze scheen erg van scheikunde en natuurkunde rte houden, en zodra ik ook maar een woord daarover hoor, haak ik af. Hopelijk heeft ze het niet gemerkt, maar halverwege haar verhaal onderbrak ik haar om over een ander meer luchtig onderwerp te beginnen iets wat naar mijn idee meer gebruikelijk is, als je elkaar ten slotte net 2 min kent. Wat ik wel meteen van haar wist, is dat ik niet te veel naar haar werk moet vragen, iets wat ik dan ook voor de rest van de tour heb vermeden.
In totaal hebben we hierruim 2 uur rondgelopen, en ons prima vermakt. Mooie foto's genomen, die voornamelijk allemaal van het Vaticaan waren. Ikweet niet wat het was, maar het trekt je gewoon. Die koepel, waarvan, hedendaags nog steeds niemand weet hoe men het toenertijd voor elkaar gekregen heeft om deze koepel te bouweneen bijzonder mysterie.
Aan het einde van de tour, hoorde ik van becca, dat zij en Elizabeth op zaterdag naar het vaticaan zouden gaan. Een speciale conferentie voor doctoren in aanwezigheid van de Paus! Ik heb mij nog nooit zo jaloers gevoeld, wat hoe vaak in je leven krijg je ten slotte de kans om de paus aan te gapen, wie weet zijn hand te schudden of een foto van hem te maken??? Gelukkig hoorde ik van Elizabeth dat ze niet in staat was om mee te komen, aangezien dit evenement de hele dag zou duren, en ze hier in rome ten slotte maar voor een paar dagen was, en ze zxoen ze zoveel mogelijk in zo weinig tijd wilde zien! En natuurlijk was ik de volgende gelukkige die de uitnodiging van Becca an harte aannam, ik heb mij van mijn leven lang nog nooit zo opgewonden gevoeld. Hoewel, ik total niet religieus ben, is het toch iets wat zelfs wij heidenen, als speciaal kunnen ervaren. De paus vertegenwoordigd een geloof met zijn body en soul, en heeft behoorlijik wat macht en aanzien in de wereld. Met een tevreden ghrijns keerde ik dan ook naar huis, vol spanning voor dat wat nog komen ging!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
